Het was een schok voor de renners van Nippo-Vini Fantini toen ze eind januari van organisator RCS vernamen dat ze niet welkom waren in de Giro d’Italia. Misschien wel het meest van al voor Eduard-Michael Grosu, het Roemeense sprinttalent van de Italiaanse formatie. “Dit zijn maffia-achtige toestanden, echt belachelijk. Alles draait om het geld”, verklaart de 24-jarige sprinter in het Weekendinterview.

Maffia
Grosu had in de Giro d’Italia maar wat graag zijn sprinterskunsten aan de wereld getoond. Met dichte ereplaatsen in de rondes van Oman en Kroatië bewees de Roemeen dat hij in ieder geval een geduchte tegenstander voor Caleb Ewan, André Greipel en Fernando Gaviria zou zijn geweest. Maar dat was buiten RCS gerekend. De organisator besloot uitgerekend in de honderdste editie om twee van de vier wildcards niet aan Italiaanse ploegen zoals Nippo-Vini Fantini en Androni Giocattoli toe te kennen, wél aan het Russische Gazprom-RusVelo en CCC Sprandi Polkowice uit Polen. Dat kwam bij de Roemeen en zijn ploeggenoten hard aan.

“Het was een heel verwarrende periode voor mij. In november kreeg ik via de ploegmanager door dat we naar de Giro zouden gaan, dat was pure euforie. Maar in januari kwam de officiële bevestiging van RCS dat we enkel wildcards voor Tirreno-Adriatico en Milaan-San Remo in ontvangst mochten nemen. Een grote shock natuurlijk, omdat we ons eigenlijk al zeker waanden van een deelname”, aldus Grosu.

De mondige Roemeen vraagt zich af hoe die miscommunicatie heeft kunnen gebeuren. Volgens hem ligt de schuld overduidelijk bij Giro-organisator RCS. “Dit is een onbegrijpelijke fout. Het zijn maffia-achtige toestanden, echt belachelijk. Alles draait om het geld, en er is al zo weinig geld in de wielersport. Ik wil absoluut geen andere ploegen beledigen, maar kijk eens goed naar de ploeg van CCC. Zij hebben amper resultaten gereden dit seizoen. Dan beloon je beter een gemotiveerd, Italiaans team.”

Volgens mij kan je dat probleem gemakkelijk oplossen, door elk ProContinental team met acht renners te laten starten.

Gianni Savio, algemeen manager van die andere gedupeerde ploeg Androni Giocattoli, kwam nog met een interessant voorstel: een gemixte ploeg met renners van zowel Androni Giocattoli als Nippo-Vini Fantini. Maar ook dat verhaal ging niet door, al was het volgens Grosu wel een goed idee. “RCS kwam met de verklaring dat het niet kon, omdat er dan meer dan 200 renners in het peloton zouden zijn. Volgens mij kan je dat gemakkelijk oplossen, door elk ProContinental team met acht renners te laten starten. Als je ziet dat Bardiani-CSF met twee renners minder start, dan was dat toch zeker haalbaar.”

De Roemeen doelt daarmee op Stefano Pirazzi en Nicola Ruffoni, die aan de vooravond van de Giro d’Italia werden betrapt op verboden middelen en dus niet aan het vertrek mochten komen. Maakt dat voorval het extra pijnlijk dat zijn ploeg er niet bij is? “Eigenlijk niet, want je kan niet zeggen dat die hele ploeg blaam treft. Het is vooral heel slecht voor het wielrennen. Hoe ga je op die manier nog sponsoren naar het wielrennen krijgen? Waarom zou iemand zijn geld steken in een sport waarin men blijft vals spelen? Iedereen bekijkt renners als ik daardoor als dopingzondaars, en dat is verschrikkelijk.”

Dracula
Grosu is, als de enige Roemeense wielerprof, hét boegbeeld van het wielrennen in zijn thuisland. De wielersport valt er, naast populaire sporten als voetbal en tennis, vaak nog uit de boot. Maar daar wil Grosu zelf verandering in brengen. “Ik voel me best wel verantwoordelijk voor het wielrennen in mijn land”, vertelt hij. “Stel dat ik een grote koers win, dan komen er misschien wel Roemeense sponsoren naar de koers. Meer sponsoren en meer geld, betekent ook meer aandacht van de Roemeense jongeren voor de wielersport.”

Mijn vader is nog nationaal kampioen op de weg geweest, toen de communisten nog aan de macht waren in ons land.

En nee, dat zegt de ambitieuze Grosu niet zomaar. De snelle man meent het goed met de Roemeense jeugd en zette de theorie intussen al om in de praktijk. Hij heeft een eigen Roemeense opleidingsploeg opgericht, voor renners onder twaalf jaar. “Ik hoop echt dat ik hen kan inspireren om hetzelfde te doen als ik. Als ik in mijn thuisregio ben om te trainen, dan ga ik vaak een kijkje nemen. Ik neem dan graag de tijd om alle vragen van de jonge talentjes over mijn wielerleven te beantwoorden en raad te geven.”

Het is voor een Roemeen niet evident om wielrenner te worden. Waarom is Grosu dan zelf met koersen begonnen? “Simpel, dat komt door mijn grote voorbeeld: mijn vader. Hij is nog nationaal kampioen op de weg geweest, maar dat was in de tijd dat de communisten nog aan de macht waren in ons land. Hij kon dus niet naar het buitenland gaan om de belangrijke wedstrijden te rijden. Maar hij heeft mij wel geïnspireerd en het geeft mij motivatie dat ik nu wél de mogelijkheid heb om te koersen waar ik wil.”

Dat moet ook wel, want het is volgens Grosu niet altijd een pretje om in zijn thuisland Roemenië op een fiets te kruipen. “Het is een prachtig land om te trainen. Ik woon in de Karpaten, vlakbij het kasteel van Dracula. Je vindt daar bergen, korte klimmetjes, maar ook vlakke wegen. Alles wat je maar wil. Maar het probleem is dat het er heel erg koud is in de winter. Pas in februari of maart kan je normaal buiten trainen. Daarom ben ik de afgelopen jaren altijd vrij laat aan mijn seizoen begonnen. Deze winter ben ik voor het eerst een hele periode in het Spaanse Calpe gebleven. Ik denk dat je in mijn uitslagen wel kan zien dat die keuze zijn vruchten afwerpt. Wat mij betreft, pak ik het vanaf nu elk seizoen zo aan.”

Betere trein
Het sprinttalent toont zich dit seizoen bijzonder constant. Aan top-5-plaatsen geen gebrek, maar net als iedere sprinter wil Grosu maar wat graag nog eens de handen in de lucht steken. Aan het einde van vorig seizoen was het al eens prijs, in de Tour of Taihu Lake. Maar daarmee is zijn honger natuurlijk niet gestild. “Ik voel me wel goed, maar het grote probleem is dat ik op dit moment geen erg goed treintje heb”, aldus Grosu, die het vaak alleen moet uitzoeken in aanloop naar de sprint.

Als de ploeg een aantal goede renners voor mij kan aantrekken voor volgend jaar, dan zie ik niet in waarom ik niet zou blijven.

Steun is er wel, maar vooral de ervaring ontbreekt momenteel. De 23-jarige Nicolas Marini, eveneens zeer getalenteerd, rijdt vaak gewoon zijn eigen sprint. Datzelfde zien we bij de 28-jarige Marco Canola. Grosu doet daarom een warme oproep voor meer steun binnen zijn ploeg. “Let op, geen slecht woord over de inzet van de renners van ons team, maar het is gewoon een feit dat we op dit moment geen echte lead-out man hebben. We rijden vaak gewoon elk onze eigen sprint, maar als je echt wil winnen, dan is dat volgens mij niet de juiste weg. Vroeger zou dat misschien nog gelukt zijn, maar het wielrennen is het voorbije decennium hard veranderd. Je hebt de steun van de hele ploeg nodig.”

“Kijk naar de tweede etappe in de Ronde van Oman”, illustreert de jonge Roemeen. “Ik begin daar aan de sprint in pakweg tiende positie, maar ik word nog tweede na een fotofinish met Alexander Kristoff. Als ik daar in een deftige positie kan beginnen met sprinten, dan win ik bijna zeker die etappe. Ik denk dat de pure sprinters zoals Kristoff en Greipel wel meer wattages trappen bij hun maximale inspanning, maar na een zware etappe moet ik hen – mits meer steun – het vuur aan de schenen kunnen leggen.”

Doelt Grosu, dit jaar bezig aan zijn vierde seizoen bij de Nippo-Vini Fantini-formatie, daarmee op een overstap naar een WorldTour-ploeg? “Ik weet het niet goed. Ik wil niet per se veranderen. Wanneer de ploeg een aantal goede renners voor mij kan aantrekken voor volgend jaar, dan zie ik niet in waarom ik niet zou blijven. Ik ken iedereen hier goed en wanneer je van ploeg verandert, dan begin je in zekere zin toch terug vanaf nul. Een tweede voorwaarde om te blijven is de zekerheid dat ik koersen zoals de Giro kan rijden. Maar dan niet zoals dit jaar, dat ze eerst zeggen van wel en dan plots niet meer. Dat was echt niet fijn.”

Ik weet niet of ik in de toekomst nog voor de Roemeense nationale ploeg wil uitkomen, want dit kan echt niet. Een schande.

Conflict
De Roemeen weet maar al te goed waar hij mee bezig is en heeft zich duidelijke doelen gesteld. Twee wedstrijden in het bijzonder springen bij hem in het oog. “Milaan-San Remo en het WK op de weg, dat zijn echt mijn droomkoersen”, geeft hij aan. “Van Milaan-San Remo heb ik dit jaar voor het eerst mogen proeven, en ik moet zeggen: ik voelde mij in de finale nog best goed. Ik moest lossen toen Peter Sagan versnelde op de Poggio, maar ik reed die dag in dienst van ploegmaat Marco Canola. Hij kan de hellingen beter aan dan ik en heeft veel meer ervaring. Vanaf volgend jaar is het hopelijk aan mij.”

Voor dat andere grote doel, het wereldkampioenschap op de weg, ziet het er minder goed uit. “Ik heb sinds vorig jaar problemen met de Roemeense wielerbond. Ik had in het voorjaar heel wat UCI-punten verzameld, waardoor we één renner naar de Olympische Spelen en het WK mochten sturen. De mensen van de federatie zeiden mij: ‘Sergei Tvetcov is de betere klimmer, dus hij mag naar de Olympische Spelen. Jou sturen we naar het WK in Qatar.’ Op zich was ik daar wel mee akkoord, maar na Rio kreeg ik te horen dat ze toch niemand naar het WK zouden sturen. Daarna heb ik helemaal niets meer gehoord. Een schande. Ik weet niet of ik nog voor de bond wil uitkomen, want dit kan echt niet. We moeten nog veel praten.”

Waarschijnlijk geen WK in Bergen dus voor Grosu dit jaar. Wat zijn verderop dit seizoen dan wel de wedstrijden waar hij op inzet? “Het grootste doel is het nationaal kampioenschap. Dat is altijd een moeilijke wedstrijd, omdat iedereen naar mij kijkt. Verder wil ik mijn best doen in de Italiaanse koersen aan het einde van het seizoen. Als ik daar een keer kan winnen, dan pakken we puntjes voor de Coppa Italia. Winnen we die competitie, dan verzekeren we ons van een Giro-wildcard voor 2018. Dat zou veel goedmaken.”