Een gebroken vinger hield Wilco Kelderman bijna een maand aan de kant, maar zondag is de 26-jarige Nederlander weer van de partij in de Amstel Gold Race. Weliswaar volledig in dienst van kopman en favoriet Michael Matthews: “Ik mis zelf vooral koershardheid op dit moment”, zegt hij aan WielerFlits.

Muurtje verpest voorjaar
De bewuste breuk liep Kelderman begin maart op in de Strade Bianche, de klassieker waarin hij kopman Tom Dumoulin moest ondersteunen. Zover kwam het uiteindelijk dus niet. “Ik moest op een bepaald moment heel hard remmen”, doet Kelderman zijn verhaal. “Naast me was er een ruw, stenen muurtje, en daar kwam ik dus met mijn hand tegen. Ik kan je zeggen: dat was echt niet prettig. En ik merkte zelf ook meteen dat het ernstig was. Je hoopt eerst op twee of drie weken herstel, maar als je hoort dat je geopereerd moet worden en dat er een pin in moet, dan weet je dat het lang aansleept.”

Kelderman stond uiteindelijk ruim een maand aan de kant en moest onder meer de Ronde van het Baskenland – een belangrijke wedstrijd met het oog op de komende Giro d’Italia – aan zich voorbij laten gaan. “Dat is natuurlijk wel zuur. Door die pin kon ik het bovenste gedeelte van mijn vinger niet bewegen en dus was het ook niet mogelijk om kracht op mijn stuur te zetten. Hij is er nu twee weken uit en mijn vinger kan intussen weer wat beter bewegen. Maar ja, je mist erdoor wel enkele belangrijke wedstrijden. Ik heb mijn conditie gelukkig kunnen onderhouden door te fietsen op mijn hometrainer.”

Ik heb mijn conditie gelukkig kunnen onderhouden door te fietsen op mijn hometrainer.

Zondag maakt onze landgenoot zijn wederoptreden in de Amstel Gold Race. Referentiepunten heeft hij niet, op één na. “Tijdens de verkenning hebben we een aantal keer doorgetrokken op de klimmetjes. Dan pak je op Strava bijna een KOM op de Kruisberg en denk je: ‘shit, als ik iets eerder was begonnen, dan pak ik die KOM (King Of the Mountain; de snelste tijd op een beklimming, red.) gewoon.’ Dat is altijd wel een leuke indicatie dat het goed zit, maar ik weet dat ik op dit moment koershardheid mis. Dit zijn koersen die ik nu hard nodig heb. Hierna volgen de Waalse Pijl, en dan Romandië en de Giro.”

Eigen kans in Romandië
Opvallend: zowel in de Giro, voor Dumoulin, als in de Amstel Gold Race, voor Michael Matthews, schikt Kelderman zich in de knechtenrol. “Het is een beetje fifty fifty”, verduidelijkt de Sunweb-renner. “In de Ronde van Romandië en in de Vuelta krijg ik dat werk dubbel en dik terug. Zeker voor Tom zit ik daar niet mee in. Ik ken hem al langer, omdat we vroeger samen in de ploeg hebben gereden en hij bij mij in de buurt woont. We trainen ook weleens samen. Ook met Matthews heb ik vroeger samen gereden bij Rabobank, dus ik verwacht dat alles vlot verloopt. Het is altijd handig als je elkaar beter kent.”

Die steun is voor Matthews best welkom. In de finale van de Brabantse Pijl, waarin Kelderman dus niet van de partij was, zat de Australiër geïsoleerd. Weliswaar mede door de pech van zijn ploeggenoten. “Ik ga mijn uiterste best doen om hem aan de zege te helpen, maar het kan ook best zijn dat ik in de finale kom en dat het meteen weer over is. Door dat gebrek aan koershardheid, weet je wel. Het kan echt alle kanten op. Als alles goed gaat, en er is aan het einde nog een grote groep van veertig à vijftig man, dan moeten wij daar wel met nog een renner of vier kunnen bijzitten. Daar ben ik wel van overtuigd.”